با توجه به نیاز آبی زیاد چمن در مراحل رشدی و محدودیت منابع آبی، یافتن راه‌کاری مناسب برای کاهش نیاز آبی چمن‌ها در فضای سبز از اهمیت زیادی برخوردار است. در آزمایش اول تیمار پلی‌اتیلن گلایکول (صفر، 5/2 و 5 درصد) و اسید هیومیک (صفر، 250 و 500 میلی‌گرم در لیتر) در مرحله جوانه‌زنی چمن ورزشی اعمال شد و در آزمایش دوم محلول‌پاشی برگی با اسید هیومیک (صفر، 250 و 500 میلی‌گرم در لیتر) و دوره تنش خشکی (۱۰۰ درصد و ۳۰ درصد ظرفیت زراعی) در مرحله استقرار چمن اجرا شد. در آزمایش اول در حضور غلظت‌های مختلف پلی‌اتیلن گلایکول هرچند وزن خشک گیاهچه افزایش یافت ولی بیشتر شاخص‌های جوانه‌زنی نسبت به شاهد کاهش یافت. در آزمایش دوم، تنش خشکی سبب افزایش 10 برابری پرولین، کاهش محتوای آب نسبی، وزن‌تر و خشک اندام هوایی چمن نسبت به عدم تنش در شرایط گلخانه شد. محلول‌پاشی اندام هوایی با 250 میلی‌گرم در لیتر اسید هیومیک سبب کاهش ارتفاع و تراکم اندام هوایی در شرایط تنش خشکی شد. اعمال تنش خشکی در هر سه سطح اسید هیومیک سبب کاهش طول اندام هوایی شد. بنابراین می‌توان اظهار نمود که محلول‌پاشی برگی اسید هیومیک در شرایط آبیاری در حد ظرفیت زراعی می‌تواند شرایط فیزیولوژیکی را بهبود بخشیده و منجر به افزایش تراکم چمن و طول شاخه گردد ولی کاربرد محلول‌پاشی برگی اسید هیومیک در مهار تنش خشکی چمن موثر نبود.
