مطالعه حاضر به منظور بررسی سطح پروتئین عبوری و همچنین سطح چربی بر رشد، تخمیر شکمبه ای، و رفتار تغذیه ای و متابولیت های خونی در گوساله های شیری نژاد هولشتاین صورت گرفت. تعداد 40 راس گوساله هولشتاین سه روز بعد تولد و با وزن 6/40 کیلوگرم در قالب طرح فاکتوریل 2 در 2 در نظر گرفته شدند. فاکتورهای مربوط به آزمایش برابر سطح پروتئین عبوری (49/3 و 51/4 درصد از ماده خشک)، و سطح چربی جیره (9/2 و 8/5 درصد از ماده خشک) در نظر گرفته شد. چهار تیمار به صورت پروتئین عبوری کم، چربی کم (LRUP-LF)، پروتئین عبوری بالا، چربی کم (HRUP-LF)، پروتئین عبوری کم، چربی بالا (LRUP-HF) و پروتئین عبوری بالا، چربی بالا (HRUP-HF) بودند. گوساله ها در حد اشتها تغذیه شدند و دسترسی آزاد به آب و استارتر داشتند. همه گوساله ها در روز 60 از شیر گرفته شدند و مطالعه در روز 70 به پایان رسید. به طور کلی رابطه متقابلی بین پروتئین عبوری و سطح چربی بر استارتر مصرفی، وزن بدن، افزایش وزن روزانه، بازده خوراک، تخمیر شکمبه ای، اندازه بدن و رفتار مصرف خوراک وجود نداشت. در دوره قبل از شیرگیری رابطه متقابلی بین پروتئین عبوری و سطح چربی وجود نداشت اما مصرف استارتر در دوره بعد از شیرگیری تمایل به افزایش در سطح پایین تر چربی داشت. تیمارها تاثیری بر pH مایع شکمبه ای، نیتروژن آمونیاکی شکمبه و کل اسیدهای چرب فرار و یا غلظت های استات، پروپیونات، بوتیرات، ایزووالرات، والرات و نسبت استات به پروپیونات نداشتند. اما با این وجود غلظت مولی بوتیرات در جیره ای که چربی کمتر داشت تمایل به افزایش داشت. تیمارهای آزمایشی تاثیری بر رفتار تغذیه ای نداشت. اثر متقابلی برای پروتئین عبوری و سطح چربی در مورد غلظت تری گلیسرید پلاسما به دست آمد و این در حالی بود که کمترین تری گلیسرید برای تیمار HRUP-HFدر روز 35 بود. غلظت آنزیم آلانین آمینوترانسفراز در روز 65 در مورد گوساله هایی که چربی بالا دریافت کرده بودند بالاتر بود. به طور کلی اثرات مفید حداقلی در مورد تاثیر چربی و پروتئین عبوری بالا در استارتر گوساله های شیرخوار مشاهده گردید. علاوه بر این مصرف چربی بالاتر از 3 درصد بر پایه ماده خشک در استارتر گوساله های شیرخوار می تواند بر رشد تاثیر منفی داشته باشد.
