مهدی کاظمی بنچناری

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر استفاده از دانه جو کامل و پرک شده همراه با دو منبع پروتئین کنجاله سویا و اوره در شکمبه و غلظت نیتروژن آمونیاکی) انجام شد. از pH) جیره های گوسفند، بر قابلیت هضم مواد مغذی و فراسنجههای شکمبهای 4 استفاده شد. × 36 کیلوگرم در قالب یک طرح چرخشی 4 /5±0/ چهار راس گوسفند مهربان فیستولادار با میانگین وزن 5 جیرههای آزمایشی شامل 1- دانه جو ( 70 درصد) همراه منبع اوره، 2- جو پرک شده ( 70 درصد) همراه منبع اوره، 3- دانه جو 70 درصد) همراه منبع کنجاله سویا و 4- جو پرک شده ( 70 درصد) همراه منبع کنجاله سویا بودند. قابلیت هضم ماده خشک، ) ماده آلی و پروتئین خام تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت، اما قابلیت هضم الیاف نامحلول در شوینده خنثی تحت تأثیر .(P <0/ تیمارهای آزمایشی قرار گرفت و جیرههای محتوی کنجاله سویا بیشترین قابلیت هضم دیواره سلولی را نشان دادند ( 05 در 2 ساعت بعداز خوراک دهی pH مایع شکمبه در زمانهای متفاوت تحت تأثیر جیرهها قرار نداشت ولی مقادیر pH میانگین همچنین مصرف اوره سبب افزایش غلظت نیتروژن آمونیاکی نسبت به جیرههای محتوی .(P <0/ بین تیمارها تفاوت داشت ( 05 کنجاله سویا شد، به طوریکه غلظت آن در زمانهای 2 و 3 ساعت پس از مصرف خوراک در جیرههای حاوی اوره بهطور لذا قابلیت هضم مواد مغذی بیشتر تحت تأثیر منبع پروتئین قرار داشت، بهطوری که مقادیر .(P <0/ معنیداری بیشتر بود ( 05 قابلیت هضم در جیرههای محتوای کنجاله سویا بیشترین مقدار بود. همچنین فرآیند پرک کردن بر قابلیت هضم مواد مغذی جیرهها تأثیری نداشته و برخی از فراسنجه های شکمبه را تحت تأثیر قرار داده است