مهدی حسین یزدی

به منظور مطالعه اثر سن از شیرگیری و زندگی گروهی یا انفرادی روی عملکرد گوساله های هلشتاین از 48 رأس گوساله ماده هلشتاین (با میانگین وزن اولیه 2/4±39 و از سن 4 روزگی) تا سن 85 روزگی استفاده شد که به تیمارهای آزمایشی شامل؛ 1) قطع شیر در سن 65 روزگی و 10 روز ماندن در جایگاه انفرادی و سپس انتقال به جایگاه گروهی، 2) قطع شیر در سن 65 روزگی و انتقال بلافاصله به جایگاه گروهی، 3) قطع شیر در سن 75 روزگی و 10 روز ماندن در جایگاه انفرادی و سپس انتقال به جایگاه گروهی و 4) قطع شیر در سن 75 روزگی و 10 روز ماندن در جایگاه انفرادی و سپس انتقال به جایگاه گروهی در یک طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2 اختصاص داده شدند. داده های بدست آمده با نرم افزاز SAS و با رویه GLM آنالیز شد. نتایج نشان دادند که ماده خشک و استارتر مصرفی تفاوات معنی داری بین تیمارها نداشت ولی در تیمارهای انفرادی نسبت به گروهی به صورت تمایل به معنی داری بیشتر بود (1/0 < P). افزایش وزن روزانه در تیمارهای نگه داری شده در جایگاه انفرادی بیشتر از جایگاه گروهی بود (05/0 < P) همچنی در جایگاه انفرادی صرف نظر از سن از شیرگیری ارتفاع از جدوگاه و عرض لگن بیشتری داشتند (05/0 < P). در جایگاه انفرادی در پس از شیرگیری گوساله ها گلوکز خون بیشتری داشتند (05/0 < P) ولی در سایر متابولیت های خونی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتایج حاصل از این مطالعه اثرات مثبتی از زندگی گروهی به مدت 10 روز در بعد از شیرگیری روی عملکرد و وضعیت سلامت گوساله های هلشتاین نشان نداد.