نتایج این پژوهش حاکی از روند کاهشی میزان آب ورودی به تالاب می باشد به طوری که سطح تالاب در سال 1376 از 33/108 کیلومترمربع به 54/89 کیلومترمربع در سال 1394 کاهش یافته است. تحلیل نیازهای زیستی درنای خاکستری(Grus grus) و میزان پوشش گیاهی حاکی از آن است که در شرایطی که سطح تالاب حداقل وسعتی معادل 113 کیلومترمربع داشته باشد قادر به ارائه خدمات زیستگاهی خواهد بود. این مسئله علاوه بر ایجاد یک کلان زیستگاه تالابی، باعث شکل گیری خرد زیستگاه های متعدد که ساختار اصلی آن را تیپ های مختلف پوشش گیاهی تشکیل می دهند شده و بقای بوم شناختی تالاب را تضمین خواهد کرد. با توجه به عدم وجود داده های قابل اطمینان از دبی ورودی به تالاب و تغییرات تنوع زیستی تالاب (گیاهی و جانوری) در یک دوره ی بلندمدت، در حال حاضر برای تالاب میقان بهترین شیوه برای بررسی های نیاز آبی گذشته نگر، استفاده از تصاویر ماهواره ای است. درصورتی که منابع پایه اطلاعاتی (زیست محیطی) برای چنین اکوسیستم هایی در یک دوره ی مقتضی (مثلاً 20 تا 30 سال) موجود باشد، طبق ادغام شیوه ی مراجعه به مستندات با مطالعات سنجش ازدور نتایج بسیار قابل اطمینان و کاربردی را تولید خواهد کرد.
