مسعود گلپایگانی

هدف: هدف اصلی از انجام این پژوهش بررسی تاثیر تمرینات تعادلی توسط تکنولوژی واقعیت مجازی بر تعادلی ایستا وپویای دانشجویان خوابگاه امیرکبیر اراک بود روش بررسی: 30 نفر از دانشجویان خوابگاه امیر کبیر(سن 4 ±21/36 سال، وزن: 2/43 ±70/60 کیلوگرم، قد:2/28±1/77 متر) که از سلامت عمومی برخوردار بودند، بطور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند که به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. از آزمودنی ها یک روز قبل از شروع تمرینات توسط تست های ارزیابی تعادل ایستا وپویا به ترتیب از آزمون تعادلی لک لک و آزمون تعادلی Y استفاده شد.و گروه تجربی به انجام یک دوره تمرین عملکردی هشت هفته ای (سه جلسه در هفته) پرداختند و گروه کنترل فعالیت های روزانه خود را انجام داد. پس از اتمام تمرینات از دو گروه پس آزمون به عمل آمد. از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد اطلاعات و برای تعیین اختلاف بین پیش آزمون و پس آزمون بین و درون گروهی به ترتیب از t مستقل و وابسته در سطح معنی داری P≤0/05 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه تجربی و کنترل در تست های لکلک و آزمون تعادلی Y در پیش آزمون اختلاف معنی داری وجود ندارد اما در پس آزمون، گروه تجربی عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشت. نتایج آزمونt همبسته نیز اختلاف معنی داری بین پیش و پس آزمون گروه تجربی در هر سه تست را نشان داد در حالی که بین پیش و پس آزمون گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این تحقیق، موید نقش تمرینات تعادلی توسط تکنولوژی واقعیت مجازی بر تعادلی ایستا وپویای دانشجویان خوابگاه امیرکبیر اراک بود که به علت عدم بهبود تعادل آزمودنی های گروه کنترل، می توان بهبود گروه تجربی را به اثر این تمرینات نسبت داد،