چکیده زمینه و هدف: در میان مفاصل بدن، زانو شایع ترین مفصل درگیر در آسیب های ورزشی است. تغییر شکلهای اسکلتی زانو یکی از شایعترین اختلالات آن هستند. این اختلالات ممکن است مادرزادی و یا اکتسابی باشند و از شایع ترین آنها می توان به ژنوواروم و ژنووالگوم اشاره کرد همچنین زاویه Q برای تشخیص بسیاری از بیماری ها، مقایسه زانوی سالم و آسیب دیده و ارزیابی بهبود پس از فیزیوتراپی به کار می رود.بنابراین هدف از پژوهش حاضر تاثیر تاثیر تمرینات اصلاحی تراباند بر زاویه Qافراد مبتلا به زانوی پرانتزی و ضربدری بود. مواد و روش ها:جامعه آماری این تحقیق را دانشجویان دانشگاه اراک به تعداد40 نفر از دانشجویان که دچار زانوی پرانتزی و ضربدری بودند تشکیل دادند. نمونه ها به 3 گروه (دو گروه تجربی و یک گروه کنترل)تقسیم شدند و دو گروه تجربی به مدت 8 هفته تحت تمرینات اصلاحی تراباند قرار گرفتند. ازکولیس برای اندازه گیری زانوی پرانتزی و ضربدری و از گونیامتر مدل MSD ساخت کشور بلژیک و با استاندارد بین المللی اندازه گیری ( STFR) برای اندازه گیری زاویهQ استفاده شد. برای بررسی نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف استفاده شد و برای مقایسۀ تغییرات درون گروهی و بین گروهی ازtهمبسته وt مستقل استفاده گردید. سطح معناداری در این تحقیق در سطح 95 درصد با آلفای 5 درصد در نظر گرفته شده است. یافته ها: تمرینات تراباند تاثیرات مثبت و قابل توجهی بر زاویه Q افراد مبتلا به زانوی پرانتزی و ضربدری داشت. همچنین تمرینات تراباند بر زانوی پرانتزی و ضربدری تاثیر معنی داری داشته است. نتیجه گیری: باتوجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که تمرینات اصلاحی تراباند باعث تغییر در زاویهQ شد در نتیجه زاویهQ در افراد مبتلا به زانوی ضربدری کاهش و در زانوی پرانتزی افزایش یافت. کلمات کلیدی :تمرینات اصلاحی تراباند، زاویهQ،زانوی پرانتزی،زانوی ضربدری.
