مسعود گلپایگانی

مقدمه: هدف این پژوهش بررسی بازخوردهای حسی حرکتی تکنولوژی واقعیت مجازی بر تعادل ایستا و پویا مردان سالمند بود موادو روش ها: 30 مرد سالمند (سن: 3±63/70 سال، وزن: 34/2 ±60/70 کیلوگرم، قد:28/2 ±78/1 متر) که از سلامت عمومی برخوردار بودند، به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند که به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. از آزمودنی ها قبل از شروع تمرینات توسط تست های شارپند رومبرگ تعادل ایستا (با چشمان باز و بسته )و زمان برخاستن و رفتن) تعادل پویا (به عمل آمد. گروه تجربی به انجام یک دوره تمرین عملکردی هشت هفته ای) سه جلسه در هفته(پرداختند و گروه کنترل فعالیت های روزانه خود را انجام داد. از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد اطلاعات و برای تعیین اختلاف بین پیش آزمون و پس آزمون بین و درون گروهی به ترتیب از t مستقل و وابسته در سطح معنی داری 05/0P≤ استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد در پس آزمون، گروه تجربی عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشت. نتایج آزمون t همبسته نیز اختلاف معنی داری بین پیش و پس آزمون گروه تجربی در هر سه آزمودن تعادلی را نشان داد درحالی که بین پیش و پس آزمون گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بحث نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این تحقیق، مؤید نقش تمرینات تکنولوژی واقعیت مجازی بر تعادل ایستا و پویا مردان سالمند بود که به علت عدم بهبود تعادل آزمودنی های گروه کنترل، می توان بهبود تعادل گروه تجربی را به اثر این تمرینات نسبت داد،