مسعود گلپایگانی

چکیده: تأثیر تمرین های محوری برظرفیت عملکردی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیسبیماران مولتیپل اسکلروزیس به دلیل محروم بودن از عملکرد مناسب به دلیل نداشتن فاکتورهای آن، در آزمون های تعادل ، سرعت واستقامت راه رفتن نسبت به همسالان سالم خود نمرات کمتری را دریافت می کنند. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین های محوری بر تعادل، سرعت واستقامت راه رفتن بیماران است.پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون است. شرکت کنندگان در این پژوهش افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (سن 45- 20 سال) عضو در انجمن ام اس شهرستان اراک بودند که به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (10 نفر) و کنترل (10نفر) قرار گرفتند. به منظور ارزیابی تعادل ایستا از آزمون لک لک، تعادل پویا آزمون تعادلی ستاره، سرعت راه رفتن آزمون 25 قدم راه رفتن سریع وبرای استقامت راه رفتن آن ها ازآزمون 30 متر راه رفتن در 2 دقیقه استفاده شد. از گروه تجربی خواسته شد در برنامه تمرینی 8 هفته ای (سه جلسه در هفته) شرکت کنند. درحالیکه گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی سازمان یافته ای شرکت نکرد. هر دو گروه پیش آزمون را قبل از شروع دوره تجربی و پس آزمون را بلافاصله پس از اتمام آن انجام دادند. برای تعیین نرمال بودن داده ها از آزمون گلموگراف اسمیرنوف، برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد از آمار توصیفی و برای تعیین اختلاف درون گروهی و بین گروهی پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب از آزمون های تی همبسته و تی مستقل در سطح معناداری 95 درصد و 05/0≥P استفاده شد.آزمون تی همبسته تفاوت معنادار متغیرهای تعادل ایستا، پویا ، سرعت واستقامت راه رفتن را در گروه تجربی نشان داد (05/0≥P). درحالی که نمرات تعادل ایستا ، پویا ، سرعت واستقامت راه رفتن گروه کنترل اختلاف معناداری را نشان نداد (05/0≤P). همچنین در پیش آزمون های تعادل، سرعت واستقامت راه رفتن بین دو گروه تجربی و کنترل اختلاف معناداری مشاهده نشد (05/0≤P)، اما در پس آزمون، گروه تجربی عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشت (05/0≥P).نتایج پژوهش حاضر بیانگر این بود که تمرین های محوری بر ظرفیت عملکردی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس تأثیر دارد. بنابراین به نظر میرسد استفاده از این تمرین ها در برنامه های ورزشی و توانبخشی افرامبتلا به ام اس می تواند فواید قابل توجهی را برای آنها داشته باشد