چکیده اهداف: بررسی تاثیر تمرین های محوری بر تعادل و هماهنگی مردان مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس روش ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون است. در این پژوهش زنان مبتلا به تصلب چندگانه (40-20 سال) عضو انجمن MS شهرستان اراک بوده اند به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (10نفر) و کنترل (10نفر) قرار گرفتند. به منظور ارزیابی تعادل ایستا از آزمون فلامینگو ، و برای ارزیابی تعادل پویا از آزمون تعادلی GUT و به منظور جمع آوری اطلاعات هماهنگی از آزمون راه رفتن تاندم گیت استفاده شد. از گروه تجربی خواسته شد در برنامه تمرینی 8 هفته ای (سه جلسه در هفته) شرکت کنند.در حالی که گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نکرد.هر دو گروه پیش آزمون را قبل از شروع دوره تجربی و پس آمون را بلافاصله پس از اتمام آن انجام دادند. برای تعیین نرمال بودن داده ها از آزمون شاپیرو-ویلک، برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد از آمار توصیفی و برای تعیین اختلاف درون گروهی و بین گروهی پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب از آزمون های تی همبسته و تی مستقل در سطح 05/0≥P استفاده شد. یافته ها: بین دو گروه تجربی و کنترل در آزمون های هماهنگی و تعادل در پیش آزمون اختلاف معنی داری وجود ندارد اما در پس آزمون، گروه تجربی عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشت. نتایج همبسته نیز اختلاف معنی داری بین پیش آزمون و پس آزمون گروه تجربی در آزمون های هماهنگی و تعادلی را نشان داد. درحالی که بین پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاظر بیانگر این بود که تمرین های محوری بر بهبود تعادل و هماهنگی مردان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس تاثیر دارد.بنابراین به نظر میرسد استفاده از این تمرین ها در برنامه های ورزشی و توانبخشی افراد مبتلا به MS میتواند فواید قابل توجهی را برای آن ها داشته باشد.
