مسعود گلپایگانی

زمینه: تمرین از مهمترین درمان های توصیه شده به مبتلایان کمردرد مزمن است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی 8 هفته تمرین درمانی بر میزان درد، ناتوانی و استقامت عضلات تنه در زنان مبتلا به کمردرد ایدیوپاتیک مزمن بود. روش ها: تحقیق حاضر کارآزمایی بالینی بود که نمونه آماری آن را 12 نفر از بیماران مبتلا به کمردرد مزمن مراجعه کننده به کلینیک های شهر اراک تشکیل دادند. قبل از شروع درمان، باید کاهش استقامت عضلات تنه بیماران به اثبات می رسید، به همین جهت نتایج حاصله از داده های آنها با اطلاعات 18 نفر زن سالم مقایسه شد. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه های درد کیوبک و ناتوانی اوسوستری، تست سورنسون و دراز و نشست بود. برنامه تمرین درمانی طی 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه حدود 45 دقیقه در 3 ست با 12-8 تکرار اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی استفاده شد. یافته ها: قبل از درمان، بیماران از استقامت پایین تری در عضلات تاکننده و راست کننده تنه نسبت به افراد سالم برخوردار بودند (p<0.05). بعد از درمان، میزان استقامت این عضلات در آنها بهبود معناداری یافت (P<0.05). میزان درد در بیماران، بعد از درمان (12.8±5.7) نسبت به قبل از درمان (44.8±16.4) کاهش معناداری یافت (P<0.000). همچنین کاهش معناداری در میزان ناتوانی بیماران بعد از درمان (21.0±9.6) نسبت به قبل از درمان (50.6±9.7) مشاهده شد (P<0.001). نتیجه گیری: بیماران مبتلا به کمردرد ادیوپاتیک مزمن نسبت به افراد سالم از استقامت عضلانی پایین تری برخوردارند. از طریق تمرین درمانی می توان استقامت عضلات تنه این بیماران را افزایش داد و میزان درد کمر و ناتوانی عملکردی آنها را به طور معناداری بهبود بخشید.