مسعود گلپایگانی

هدف از پژوهش حاضر تدوین سیستماتیک دوره بازتوانی جسمانی در ورزشکاران حرفه ای مبتلا به سندروم کوپه ای رانی است. در این پژوهش نیمه تجربی 16 ورزشکار نخبه 11) مرد با میانگین سنی 23.1 سال، وزن 75.4 کیلوگرم، قد 179 سانتیمتر و 5 زن با میانگین سنی 22.2 سال، وزن 62.4 کیلوگرم، قد 168 سانتیمتر( مبتلا به سندروم کوپه ای رانی شامل 5 وزنه بردار، 8 فوتبالیست و 3 دونده سرعت بر اساس پرسشنامه چگونگی شروع درد و استفاده از تست های حسی- حرکتی و معاینات کلینیکی )رادیوگرافی، CT، (MRI به دو گروه تجربی ) 1شامل سندروم کوپه ای رانی مزمن( و گروه تجربی 2 )شامل سندروم کوپه ای رانی حاد( تقسیم شدند. آزمودنی ها دوره های بازتوانی را که شامل دوره اول: شروع زود هنگام پس از آسیب؛ دوره دوم: دوره بازتوانی عملکرد؛ دوره سوم: دوره عملکردی- ورزشی بود، با توجه به وضعیت بدنی و شدت آسیب گذرانیدند. از روش آماری t ناهمبسته و همبسته برای تعیین اختلاف میانگین های دو گروه و از تست ANOVA برای تعیین تفاوت میانگین دوره ها در سطح 0.01 استفاده گردید. همه ورزشکاران گروه اول شامل سندروم کوپه ای رانی مزمن پس از 8 هفته بازتوانی و ورزشکاران گروه دوم شامل سندروم کوپه ای رانی حاد پس از 12 هفته بازتوانی به تمرین و مسابقه بازگشتند (p<0.01). با توجه به نتایج پژوهش، تدوین سیستماتیک دوره های بازتوانی به صورت کمپلکس و مجموعه ای شامل تمرینات تخصصی، حرکت درمانی در آب، فیزیوتراپی و ماساژ برای بازگشت هر چه سریع تر ورزشکاران مبتلا به سندروم کوپه ای رانی ضروری به نظر می رسد.