پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه ابعاد رضایت از زندگی و بهزیستی روان شناختی در دانش آموزان دوره متوسطه دوم انجام شد. روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه ی دانش آموزان پسر دوره متوسطه شهر قزوین بود. نمونه مورد بررسی 213 نفر از دانش آموز بود که با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش مقیاس بهزیستی روان شناختی ریف (1980) و مقیاس چند بعدی رضایت از زندگی (هوبنر، 2001) بود. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که بین رضایت از خود و بهزیستی روان شناختی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد و 050/0 درصد واریانس مربوط به بهزیستی روان شناختی به وسیله بُعد رضایت از خود تبیین می شود. از این اطلاعات می توان در راستای برنامه ریزی آموزشی و مداخلات درمانی جهت افزایش رضایت زندگی و بهزیستی روان شناختی دانش آموزان استفاده کرد.
