منصور عبدی

قدمه بیماران مبتال به مولتیپل اسکلروزیس با عوامل تنشزای متعدد جسمی و روانی مواجه هستند که منجر به کاهش کیفیت زندگی و سالمت روان آنها می شود. پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی طرح واره درمانی و درمان مبتنیبر پذیرش و تعهد بر نشانگان خستگی مزمن و اضطراب سالمت در بیماران مبتال به مالتیپل اسکلروزیس انجام شد. روش کار روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون_ پس آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه است. از جامعه بیماران مبتال به مولتیپل اسکلروزیس استان مرکزی در سال 1400 به صورت دردسترس 45 نفر انتخاب و سپس به صورت گمارش تصادفی به 3 گروه 15نفری جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش شاملپرسشنامه خستگی مزمن )CFS )وپرسشنامه اضطراب سالمت )2002(بودند. از تحلیل کواریانس و آزمون تعقیبی LSD با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 برای تحلیل دادهها استفاده شد. نتایج نتایج نشان داد که بین اثر طرح واره درمانی و درمان مبتنیبر پذیرش و تعهد بر نشانگان خستگی مزمن و اضطراب سالمت تفاوت معنادار و پایداری وجود دارد )0/001 >p). آزمون تعقیبی نشان داد که میزان تاثیر درمان پذیرش و تعهد بر نشانگان خستگی مزمن بیشتر از طرحواره درمانی بود اما بر اضطراب سالمت، تاثیر طرحواره درمانی بیشتر بود. نتیجهگیری طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خستگی مزمن و اضطراب سالمت در میان بیماران مبتال به مالتیپل اسکلروزیس از معناداری و پایداری مناسبی برخوردار بوده است، بنابراین استفاده از آنها پیشنهاد می شود