مجید لشگری

انتقال انرژی مکانیکی، از یک منبع مرتعش به بدن انسان، باعث کاهش بازده، ضایعات اسکلتی، اختلال در راحتی فرد، اختلالات فیزیولوژیکی و روانی انسان می گردد. عدم وجود سیستم های تعلیق در ماشین های کشاورزی سبب شده تا راننده این ماشین ها در معرض محدوده وسیعی از ارتعاشات قرار گیرد. یکی از راه های کاهش ارتعاشات وارد بر سرنشین استفاده از فوم مناسب برای نشیمنگاه صندلی است. در این پژوهش میزان انتقال ارتعاش توسط فوم و اسفنج پلی یورتان و اثر عوامل مختلف در کاهش ارتعاش وارد بر بدن سرنشین بررسی خواهد شد. در این راستا فوم گرم، فوم سرد و اسفنج پلی یورتان در ضخامت های 6، 8، 10 و 12 سانتی متر و جرم حجمی 5‎/12، 20، 30 و 50 کیلوگرم بر مترمکعب، در معرض ارتعاش قرار گرفتند. همچنین جرم سرنشین در سه سطح 75، 90 و 105 کیلوگرم و شتاب تحریک در سه سطح مختلف در بازه 6-1 متر بر مجذور ثانیه به نمونه ها وارد شد. شتاب های ورودی و خروجی ثبت و تحلیل های تجربی با نرم افزار MatLab و SPSS انجام شد. نتایج نشان داد، انتقال ارتعاش فوم سرد کمتر از اسفنج و فوم گرم است (حدود 10 درصد). با توجه به آنتروپومتری و جرم سرنشین تراکتور در ایران )90-72 کیلوگرم(، استفاده از فوم سرد با جرم حجمی 50 کیلوگرم بر مترمکعب (انتقال پذیری 26 درصد)، ضخامت 10-8 سانتی متر، در بازه شتاب تحریک 4-3 متر بر مجذورثانیه (انتقال پذیری 17 درصد) با توجه به اصول ارگونومی، مناسب ترین انتخاب برای نشیمنگاه صندلی ماشین های با ارتعاش بالا است.