قابلیت انتقال ارتعاش شاخصی برای بررسی میزان انتقال پذیری ارتعاش یک وسیله است که به صورت نسبت شتاب مکان مقصد به مکان مرجع بوده و به صورت درصد بیان میشود. افزایش قابلیت انتقال ارتعاش بیانگر کاهش تلقیل در ارتعاشات منتقل شده بوده و بیانگر عدم کارایی یا انتخاب نامناسب اجزای سیستم تعلیق آن وسیله است. لذا در این پژوهش، عوامل موثر بر قابلیت انتقال ارتعاش صندلی تراکتور جاندیر مورد ارزیابی قرار گرفتهاند. عاملهای مورد مطالعه شامل مسیر حرکت، نسبت دنده و دور موتور بودند. بر این اساس، آزمایشها به صورت فاکتوریل و بر پایه طرح کامل تصادفی و در سه تکرار انجام شدند. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که سطوح مختلف عاملهای مسیر حرکت، نسبت دنده و دور موتور در سطح احتمال % 1اختلاف معنیداری را نشان دادند. میانگین مقادیر قابلیت ارتعاش صندلی برای مسیرهای مختلف پیشروری برای جاده آسفالت، جاده 44 درصد بدست آمد. این در حالیست که در دنده پارک و دنده / 44 و 3 ،13/ روستایی و زمین شخم خورده به ترتیب برابر 8 سه به ترتیب بیشترین و کمترین میانگین قابلیت انتقال ارتعاش مشاهده شد. کمترین مقدار قابلیت انتقال ارتعاش صندلی برابر 80 درصد در زمین / 04/8 درصد در جاده آسفالت، نسبت دنده 1 و دور موتور 3844 دور بر دقیقه و بیشترین مقدار آن برابر 8 شخم خورده برای نسبت دنده 4 و دور موتور 3144 دور بر دقیقه بدست آمد.
