مهدیه شفیعی تبار

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش خودشفقتی، حساسیت به طرد و باورها ی غیر منطقی در پی ش بینی افسردگی و اضطراب زنان مطلقه بود. طرح پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش کلیه زنان مطلقهی شهر اراک بود که تعداد ۱۱6 نفر از آنها به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت گردآور ی داده از پرسشنامه های مقی اس افسردگی، اضطراب و تنیدگی الویبوند )۱995(، مقیاس خودشفقتی ریس )20۱۱(، پرسشنامه باورها ی غیرمنطقی جونز )۱968( و پرسشنامه حساسیت به طرد داونی و فلدمن )۱996( استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج ضرایب همبستگی نشان داد که رابطه حساسیت به طرد و باورها ی غیرمنطقی با افسردگی از نوع مستقیم و رابطه خودشفقتی با افسردگی از نوع معکوس است )/0۱ >P). همچنین رابطه حساسیت به طرد و با ورها ی غیرمنطقی با اضطراب از نوع مستقیم و رابطه خودشفقتی با اضطراب از نوع معکوس است )0/0۱ >P). یافتههای تحلیل رگرسیون نیز نشان داد باورهای غیرمنطقی 26/9 درصد )/0۱>P )و حساسیت به طرد 2/8 درصد )0/05>P )از تغییرات افسردگی را پیشبینی میکنند. همچنین حساسی ت به طرد 22/3 درصد )0/0۱ >P ) و خودشفقتی 5/7 درصد )0/0۱ >P )از تغییرات اضطراب را پیش بینی م یکنند. بر این اساس می توان گفت در میان متغیرهای پیش بین مورد بررسی، حساسیت به طرد سازه ای مهم در پیشبینی اضطراب و افسردگی زنان مطلقه است. در عین حال باورهای غیرمنطقی در تجربه افسردگی و خودشفقتی در تجربه اضطراب این گروه از افراد از اهمیت بیشتری برخوردار است.