یادگیری معکوس رویکرد نوینی در آموزش است. این شیوه از تمام ظرفیت های موجود در دنیای پر از تکنولوژی امروز برای آموزش فردی در خارج از کلاس درس استفاده کرده و تلاش می کند زمان کلاس را برای انجام فعالیت های سطح بالای تفکر زنده کند. هدف از اجرای این پژوهش تأثیر آموزش معکوس برآمادگی یادگیری خودراهبری، علاقه به درس، یادگیری و یادداری درس ریاضی دانش آموزان دختر پایه نهم منطقه سردرود در سال تحصیلی97-1396 بوده است. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر اجرا شبه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و با دو گروه آزمایش و کنترل و دورۀ پیگیری به مدت دوهفته پس از اجرای آزمون بوده است. جامعه آماری تحقیق شامل تمامی دانش آموزان دختر پایه نهم منطقه سردرود به تعداد160 نفر بود. برای نمونه گیری تحقیق به صورت تصادفی دو کلاس 25 نفره از یک مدرسه انتخاب شد. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامۀ خودراهبری فیشر و همکاران(2001)، پرسشنامه علاقه به درس کلر(1993) و آزمون مداد و کاغذی محقّق ساخته استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. روش-های آماری عبارت بود از: شاخص های آمار توصیفی و تحلیل واریانس چند عاملی. از نظر آماری اختلاف معناداری بین گروه آزمایش و کنترل وجود داشت. این اختلاف به نفع گروه آزمایش بود. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که یادگیری معکوس بر افزایش آمادگی یادگیری خودراهبر و علاقه به درس دانش آموزان تأثیر داشته است. هم چنین یادگیری معکوس در افزایش یادگیری و یادداری دانش آموزان تأثیر داشته و مدیریت زمان را در کلاس بهبود بخشیده است.
