مهدی خدایی مطلق

ایستگاه های خدمات شترداری مکان هایی می باشند که به صورت مشارکتی استفاده می شوند و ساربان ها شترهای دامداران مختلف را برای چرا به مرتع برده و در پایان روز به ایستگاه ها بر می گردانند. در این تحقیق اثر ایستگاه های مذکور بر ویژگی های تولیدی و تولید مثلی گله های شتر در شهرستان های بندرسیریک و بندر جاسک استان هرمزگان بررسی شد و با استفاده از پرسشنامه دو گروه از پرورش دهندگان شتر (گروه تابع ایستگاه و گروه مستقل از ایستگاه) مقایسه شدند. اطلاعات دو گروه مورد مورد نظر با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاصل نشان داد که 72/38 درصد از بهره برداران بی سواد یا دارای تحصیلات ابتدایی هستند و متوسط تحصیل بین 4-3 سال است. بین متوسط سن دامداران و اندازه جمعیت گله دو گروه اختلاف معنی داری وجود داشت (0/05>p). سابقه شترداری در گروه مستقل از ایستگاه ها بیشتر بود (0/01>p). اثر ایستگاه بر برخی از پارمترهای تولیدی گله های شتر نظیر وزن تولد (0/01>p) میزان شیردهی (0/01>p)، درصد تلفات (0/01>p)، میانگین وزن گله ( نر و ماده) (0/05>p)، تلفات ناشی از حمله وحوش (0/01>p)، تصادفات جاده ای و سرقت شترها (0/01>p) معنی دار بود . در حالی که این اثر برای سن اولین زایش، فاصله بین دو زایش، سن شیرگیری، مدت زمان شیردهی و متوسط دوره شیردهی تغییری را نشان نداد. نتایج نشان داد استفاده از ایستگاه ها با مدیریت عمومی و مشارکتی می تواند بر کاهش تعداد تلفات و دیگر پارامترهای تولیدی و تولید مثلی اثر مثبت و قابل توجهی داشته باشد.