خلیل فقیهی

پلی اتیلن ترفتالات یک پلی استر اشباع شده بوده که به دلیل چگالی پایین، نفوذ پذیری کم در گاز ها و قدرت مکانیکی بالا به عنوان یکی از بهترین پلاستیک های سنتزی شناخته می شود. کاربرد اصلی پلی اتیلن ترفتالات در صنعت نساجی بوده و علاوه بر این در تولید نوارهای الکتریکی، بسته بندی موادغذایی و نیز تهیه ظروف آشامیدنی استفاده می شود. عدم قابلیت زیست تخریب پذیری پلی اتیلن ترفتالات، کاربرد فعلی و توسعه آن در آینده را تهدید می کند. بنابراین مدیریت بازیافت آن تبدیل به یک مسئله مهم اجتماعی شده است. در این کار پژوهشی ابتدا بازیافت شیمیایی بطری های پلی اتیلن ترفتالات توسط حلال اتیلن گلیکول (2) و در حضور کاتالیزورهای سولفوریک اسید و روی استات مطالعه شد. تحت شرایط عملیاتی متفاوت از قبیل دما C)°198-185)، زمان واکنش (h9-28) و غلظت کاتالیزور، شرایط بهینه بازیافت بررسی شد. ساختار شیمیایی محصولات بازیافت با استفاده از روش های FT-IR و H-NMR1 شناسایی شد. در بخش دوم مونومر بیس (2-هیدروکسی اتیل) ترفتالات (6) حاصل از گلیکولیز به عنوان پلی ال با متیلن دی فنیل دی ایزوسیانات (7) به منظور ساخت پلی اورتان زیست تخریب پذیر جدید (8) واکنش داده شد. همچنین از واکنش همزمان مونومر بیس (2-هیدروکسی اتیل) ترفتالات (6)، متیلن دی فنیل دی ایزوسیانات (7) و β-سیکلودکسترین (9)، پلی اورتان (10) تهیه شد. از واکنش بین مونومر بیس (2-هیدروکسی اتیل) ترفتالات (6) با متیلن دی فنیل دی ایزوسیانات (7)، بیس ایزوسیانات (11) تهیه و از واکنش آن با β-سیکلو دکسترین (9)، پلی اورتان جدید (12) بدست آمد. در مرحله بعد از این پلی اروتان ها بعنوان جاذب داروی مترونیدازول استفاده شد. در این مورد نیز شرایط بهینه برای فرایند جذب بررسی و مطالعه شد