تورم و نوسانات آن یکی از مهمترین مشکلات جاری اقتصاد ایران به شمار می‌رود. تورم اثرات زیانبار اقتصادی اجتماعی دارد و نوسانات آن از طریق ایجاد نااطمینانی به عنوان یکی از عوامل محدود کننده رشد اقتصادی به شمار می‌آید. در سال‌های گذشته برنامه‌ها و سیاست‌های متنوعی برای مهار تورم تدوین و بکار گرفته شده است. ادبیات نظری و تجربی اقتصادی تمرکززدایی مالی را به عنوان یک ابزار موثر در ثبات‌بخشی به اقتصاد و ایجاد توازن منطقه‌ای توصیه می‌کند. بر این اساس تمرکززدایی مالی از طریق افزایش کارایی، اثربخشی، پاسخگویی و استفاده از منابع و امکانات منطقه‌ای می‌تواند بر کاهش هزینه‌های تولید و افزایش بهره‌وری و به تبع آن بر کنترل قیمت تاثیرگذار باشد. بنابراین، هدف اصلی پژوهش بررسی تاثیر تمرکززدایی مالی بر تورم در استان‌های ایران است. بدین منظور از داده‌های مربوط به سال‌های 1384-1399 استفاده شده و ضرایب با استفاده از روش گشتاورهای تعمیم‌یافته برآورد شده‌اند. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که رابطه منفی و معناداری میان شاخص تمرکززدایی و تورم وجود دارد.
