جلیل مرادی

این پژوهش، با هدف مقایسه اثر تمرین ثابت و متغیر با ارائه دستورالعمل مبتنی بر توجه بیرونی و درونی بر یادگیری مهارت سرویس والیبال در دانشجویان دختر انجام شد. در این مطالعه نیمه تجربی، به منظور دستیابی به اهداف پژوهش، 60 آزمودنی با سنین 24-18 سال که به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کرده بودند به صورت هدفمند در چهار گروه 15 نفره با تمرین متغیر (با دستورالعمل توجه درونی، با دستورالعمل توجه بیرونی) تمرین ثابت (با دستورالعمل‌ توجه درونی، با دستورالعمل توجه بیرونی) تقسیم شدند. در مرحله اکتساب که سه جلسه در هفته (15 جلسه) بود، در هر جلسه 3 بلوک 12 کوششی (از زوایای مختلف نسبت به تور برای گروه متغیر) سرویس ساده والیبال را تمرین کردند. 48 ساعت بعد آزمون‌های یادداری و انتفال برگزار شد. در تحلیل داده‌های مربوطه در مرحله اکتساب از تحلیل واریانس مرکب استفاده شد که نتایج نشان داد که تمرین تأثیر معناداری بر اکتساب مهارت سرویس والیبال در گروه‌های تمرینی داشت (05/0>P). مقایسه گروه‌های تمرینی نشان داد که گروه تمرین متغیر با دستورالعمل توجه بیرونی در همه مراحل عملکرد معنادارتری نسبت به سایر گروه‌ها داشت (05/0>P). این نتایج حاکی از این است که کانون توجه بیرونی موجب توسعه خودکاری بیشتر در کنترل حرکات می‌شود که این موضوع با فرضیه عمل محدود شده هم راستاست.