رنگ یکی از مؤثرترین عناصر صور خیال و از جمله ابزارهای آفرینش تصویرهای تازه در شعر است . بسیاری از شاعران از رنگ به عنوان ابزاری برای انتقال احساسات و اندیشههای خویش بهره می جویند. محمدرضا شفیعی کدکنی، آدونیس و عبدالوهاب البیاتی سه تن از شاعران نوپرداز معاصر هستند که اشعارشان سرشار از تصویرها و اندیشه های گوناگون است. با توجه به آشنایی نزدیک (م.سرشک) با این دو شاعر و وجود همانندی هایی در اشعار آنها، این پژوهش در صدد بررسی جایگاه رنگ در تصویرهای شعری این سه شاعر است. نتیجه پژوهش حاضر نشان می دهد که در تصویرهای شعری این سه شاعر همانندی هایی دیده می شود که محور برخی از آنها رنگ است. پرکاربردترین رنگها در شعر (م.سرشک) رنگ سبز و سرخ، در شعر آدونیس رنگ سبز و سیاه و در شعر البیاتی رنگ سرخ و سیاه است؛ از این رو طبیعت در شعر (م.سرشک) و آدونیس طبیعتی زیبا و رنگارنگ است؛ اما طبیعت در شعر البیاتی، طبیعتی خونین و غمزده است که این مسأله ناشی از برخی تفاوتها در زندگی و اجتماع آنها است.
