حسینعلی قاسمی

اثرات مکمل امولسیفایر در جیره‌های با سطوح مختلف انرژی قابل متابولیسمی و پروتئین خام روی عملکرد رشد، قابلیت هضم، مورفولوژی بوده و مشخصات اسیدهای چرب طی یک دوره 42 روزه مورد بررسی قرار گرفت. جیره هابه صورت فاکتوریل (3×2×2) مرتب شدند که شامل دو سطح انرژی متابولیسمی (نرمال یا تجاری توصیه شده) و کم یا 100 کیلوکالری درکیلوگرم کاهش در انرژی متابولیسمی جبره)، 2 سطح پروتئین واسیدهای آمینه محدودکننده (نرمال یا سطوح توصیه شده تجاری و کم یا 95% سطح نرمال ) و 3 سطح مکمل امولسیفایر (0 ،1 و2 گرم در کیلوگرم جیره ) بود. در کل۱۲۰۰ جوجه گوشتی نر یک روزه نژاد راس به صورت تصادفی در ۱۲ تیمار ( ۵ قفس تکرار با ۲۰ پرنده در هر قفس ) قرار گرفتند. مکمل امولسیفایر به صورت خطی (05/0P<) باعث بهبود وزن نهایی، میانگین کل افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی شد اما بزرگی پاسخ ها در تیمارهای با انرژی متابولیسمی کم و پروتئین کم بارزتر بود که ناشی از اثر متقابل معنی‌دار سه طرفه بین سطح انرزی، سطح پروتئین و سطح امولسیفایر بود. به‌طور مشابه گنجا ندن امولسیفایر در جیره به خصوص در سطح 2 گرم در کیلوگرم باعث افزایش فابلیت هضم ابلئومی پروتئین خام و چربی خام و همچنینAMEn (05/0P<) شد اما پاسخ در غلظت کم انرژی متابولیسمی بیشتر بود که نشان دهنده اثر متقابل انرزی متابولیسمی×پروتئین خام بود. به علاوه اثر متقابل پروتئین خام×امولسیفایر ( 05/0 P<) برای ارتفاع پرز دئودنوم و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت وجود داشت که نشان می‌دهد که اثر امولسیفایر روی پاسخ‌ها در سطح پایین پروتئین خام مشخص‌تر بود. افزایش سطح امولسیفایر موجب افزایش خطی (05/0P<) غلظت کل اسیدهای چرب اشباع و کاهش خطی (05/0P<) در غلظت کل اسیدهای چرب چند گانه غیر اشباع هم در گوشت سینه وهم در گوشت ران شد. به‌عنوان نتیجه‌گیری کلی، اثرات مثبت مکمل امولسیفایر به ویژه در سطح ۲ گرم در کیلوگرم به وضوح در جوجه‌های گوشی تغذیه شده با جیره‌های غذایی کم انرژی (100- کیلوکالری در کیلوگرم انرژی متابولیسمی و 5- % پروتئین و اسیدهای آمینه محدود کننده) از نظر عملکرد رشد، قابلیت هضم مواد خوراکی و مورفولوژی روده مشهود بود .