حسینعلی قاسمی

استفاده از امولسی فایر و سایر مکمل های مفید نظیر پری بیوتیک بخصوص اینولین به عنوان یک راهکار برای افزایش انرژی قابل متابولیسم جیره، بهبود عملکرد رشد و کیفیت لاشه و همچنین بهبود ضریب تبدیل غذایی و بازده اقتصادی جیره حائز اهمیت می باشد. یک مطالعه 42 روزه برای بررسی اثرات مکمل امولسیفایر ترکیبی (lysophospholipid؛ LYS) و اینولین در جیره های دارای منابع مختلف چربی بر عملکرد رشد، صفات لاشه، پاسخ ایمنی، شاخص های بیوشیمی، قابلیت هضم مواد مغذی، ترکیب اسیدهای چرب لاشه، فعالیت آنزیم های گوارشی و هیستومورفولوژی روده باریک در جوجه های گوشتی انجام شد. در این تحقیق در مجموع 800 جوجه گوشتی نر یک روزه به هشت تیمار با پنج تکرار (20 جوجه به ازای هر تکرار) تخصیص داده شدند. جیره های غذایی در قالب طرح کاملا تصادفی بصورت یک آزمایش فاکتوریل (2 × 2 × 2) تنظیم شدند و شامل دو منبع چربی (روغن سویا و پیه گوساله)، دو سطح مکمل امولسیفایر (0 و 1/0 درصد) و دو سطح مکمل اینولین بودند (0 و 1/0 درصد) بودند. نتایج نشان داد که افزودن مکمل امولسیفایر در بهبود ضریب تبدیل غذایی، درصد چربی شکمی، قابلیت هضم ایلئومی چربی و میزان انرژی قابل متابولیسم تصحیح شده برای ذحیره صفر ازت (AMEn) در پرنده های تغذیه شده با جیره حاوی پیه گوساله در مقایسه با جیره حاوی روغن سویا بارزتر بود (05/0P<). همچنین در رابطه با اثرات متقابل بین امولسیفایر و اینولین، افزودن توام 2 مکمل موجب کاهش ضریب تبدیل خوراک و درصد چربی شکمی گردید (05/0P<). استفاده از پیه در مقایسه با روغن سویا موجب افزایش چربی محوطه بطنی، کاهش قابلیت هضم چربی و انرژِی، افزایش اسیدهای چرب اشباع در گوشت سینه و ران و کاهش غلظت اسیدهای چرب غیر اشباع در گوشت سینه و ران گردید. مکمل امولسیفایر باعث افزایش عیار پادتن اولیه و ثانویه بر علیه ویروس نیوکاسل، عیار ثانویه پادتن تام و IgM علیه گلبول قرمز خون گوسفندی (SRBC)، ارتفاع پرز و سطح جذبی پرزها در دئودنوم، قابلیت هضم پروتئین، غلطت پروتئین در گوشت سینه و ران، افزایش نسبت اسیدهای چرب غیر اشباع به اسیدهای چرب اشباع در گوشت سینه و ران، و فعالیت آنزیم های پروتئاز و لیپاز گردید (05/0P<). همچنین مکمل اینولین موجب بهبود افزایش وزن روزانه، افزایش پاسخ پادتن علیه ویروس نیوکاسل و SRBC، افزایش فعالیت آنزیم پروتئاز، افزایش سطح جذبی پرز