1403/07/18
حمید عبدالهیان

حمید عبدالهیان

مرتبه علمی: دانشیار
ارکید: 1045-5436-0001-0000
تحصیلات: دکترای تخصصی
اسکاپوس:
دانشکده: دانشکده ادبیات و زبان های خارجی
نشانی: اراک. دانشگاه اراک. دانشکده ادبیات و علوم انسانی. گروه زبان و ادبیات فارسی
تلفن: 086326224001

مشخصات پژوهش

عنوان
پدیدارشناسی مکان و تخیل در داستان‌های زندان رضا براهنی بر اساس دو رویکرد «شولتز» و «باشلار»
نوع پژوهش
مقاله چاپ‌شده
کلیدواژه‌ها
پدیدارشناسی مکان پدیدارشناسی تخیل داستان زندان رضا براهنی
سال 1402
مجله ادبیات پارسی معاصر
شناسه DOI
پژوهشگران حمید عبدالهیان

چکیده

پدیدارشناسی مکان شاخه‌ای از پدیدارشناسی است که دربارۀ مکان به‌عنوان یک پدیدار توجه می‌کند. مکان‌ها در پدیدارشناسی، شخصیت و روح دارند که توسط عناصر معماری و اشیائی که در مکان قرار می‌گیرند، خود را به انسان‌ها نشان می‌دهند. شناخت شخصیت و روح مکان سبب ایجاد حس مکان می‌شود. بر اساس ویژگی‌های فردی، حس مکان در انسان‌ها متفاوت است. پدیدارشناسی تخیل به مکان‌ها از نظر رابطۀ آن‌ها با تخیل توجه می‌کند. در تحلیل پدیدارشناسی مکان و تخیل داستان زندان، به مکان زندان توجه می‌شود تا با توجه به حس مکان، نحوۀ تعامل شخصیت داستان با زندان مشخص شود. در این پژوهش تلاش شده است تا مکان زندان در آثار داستانی رضا براهنی بررسی شود. رضا براهنی در داستان‌های «آواز کشتگان»، «رازهای سرزمین من»، «بعد از عروسی چه گذشت؟» و «چاه به چاه» به مکان زندان پرداخته است. در این داستان‌ها مکان زندان، سلول‌های انفرادی است. عناصری مانند «چشم‌بند» و «صدا» در این داستان‌ها حضور پررنگ دارند. زندان در داستان‌های براهنی به کمک ایجاد هویت و دیگری‌سازی آمده است. شخصیت‌های داستان‌ها برای فرار از درد ناشی از شکنجه‌گاه به مدد ادبیات و گاه از طریق خاطره، تخیل را فرامی‌خوانند و لحظات مشقت‌بار شکنجه را قابل تحمل می‌کنند.