در این پژوهش در جهت حذف آنیون نیترات از آب از یک غشا پلیمری زیست تخریب پذیر(سلولزاستات) که حاوی شبه چارچوب آلی-فلز دارای نقص (quassiMOF UIO-66) استفاده شده است. اثر فاکتورهایی نظیر مدت تماس با جاذب، اثر PH، اثر غلظت آلاینده نیترات، مقدار جاذب، در این پژوهش تحلیل و بررسی شده است. همچنین ایزوترم های جذب سطحی همانند فروندلیش، لانگمویر، تمکین، دوبینین_رادوشکوویچ نیز مورد بررسی قرار گرفت تا بهینه ترین ایزوترم معین گردد که معادله تمکین بوده است. در قسمت دیگر نیز سینتیک های جذب سطحی شبه مرتبه اول و دوم و ایلوویچ نیز مورد بررسی قرار گرفت، که نشان داد از مرتبه دوم تبعیت می‌کند. با بررسی های انجام شده در مقدار بهینه جاذب مورد استفاده مقدار 1/0 به عنوان گرم بهینه انتخاب شد. همچنین راندمان بالای حذف در محیط اسیدی چشمگیر بود. در محدوده غلظتی 5 میلی‌گرم بر لیتر نیز بهترین درصد حذف مشاهده شده است. که نشان از راندمان بالای حذف در محدوده غلظتی کمتر است و همچنین مدت زمان تماس با جاذب که نود دقیقه نقطه اوج حذف است. در این تحقیق از آزمون‌های XRD، FT-IR، SEM استفاده شده است.
