جاده قم- قصرشیرین یکی از راه های اصلی و مهم در تاریخ ایران دوره اسلامی است. این جاده در دوره قاجاریه به سبب شرایط سیاسی آن دوره، به ویژه بهتر شدن روابط ایران و عثمانی، اهمیت بیشتری یافت. برخی از بنیادیترین افکار جدید و غربی از این مسیر به ایران راه یافت. نوشتار حاضر به نقش و اهمیت اجتماعی، فرهنگی و مذهبی راه قم - قصرشیرین میپردازد. برای بررسی این موضوع، این مقاله با استفاده از شیوه «تحلیلی - توصیفی» و بهرهگیری از منابع این دوره، به این موضوع پرداخته است و به عبارت دیگر، کوشیده است نشان دهد که راه قم ـ قصرشیرین در دوره قاجار، مهمترین راه داخلی ایران تا سرحدات غرب کشور بوده است. این راه به سبب نقش های متنوّعی که داشت، تأثیر همهجانبهای در حیات فرهنگی و مذهبی سکونتگاهها و منازل واقعشده در طول مسیر بر جای گذارده است.
