بخش مهمی از منافع ملی یا هدفهای کلان دیپلماسی و روابط خارجی هدفهای اقتصادی است. افزایش وابستگی متقابل کشورها و گسترش فرایند جهانی شدن و همچنین گرایش بیشتر کشورها به سیاستهای اقتصادی باز و برونگرا همراه با افزایش توجه و گرایش انسانها و کشورها به رفاه اقتصادی باعث شده است که هدفها و منافع اقتصادی و بازرگانی اهمیت و برجستگی بیشتری برای کشورها و سیاست خارجی آنها بیابد. این نکته اهمیت دیپلماسی اقتصادی یا تجاری را آشکار میسازد. دیپلماسی تجاری یعنی دیپلماسی یا سیاستی که به اداره و هدایت روابط تجاری بینالمللی – تجارت و سرمایهگذاری بینالمللی در زمینه کالاها و خدمات – میپردازد. به سخن دیگر، در دیپلماسی تجاری، کشورها با توجه به توانایی ها و منافع ملی اقتصادی خود میکوشند در چارچوب استراتژیهای ویژه (مانند استراتژیهای جایگزینی واردات یا توسعه صادرات) هدفهایی ویژه و عملیاتی (مانند توسعه صادرات یا جذب سرمایهگذاری خارجی) با به کار گرفتن ابزارهایی ویژه (چون ابزارهای تعرفهای و غیرتعرفهای) بپردازند. بر پایه این تعریف، دیپلماسی تجاری دارای سه بخش هدف، استراتژی و اجرا می باشد.
