بیژن فرخی

در این پژوهش غشاهای نانوفیلتراسیون لایه نازک با استفاده از پلاسماهای آرگون و هوا اصلاح گردید. اثر تغییرات زمان، توان و ترکیب گازی پلاسمای استفاده شده بر خواص شیمی- فیزیکی و جداسازی غشاها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که اصلاح پلاسمایی به طور چشم گیری موجب افزایش آب دوستی سطحی غشاها گردید. اصلاح سطح غشاها به روش درمان پلاسما سبب افزایش قابل توجه فلاکس آب عبوری از غشا شد. راندمان جداسازی غشاها نیز در اثر اصلاح سطحی، در مقایسه با نمونه اصلاح نشده، دچار تغییرات گسترده ای گردید. میزان انتخاب پذیری غشاهای اصلاح شده در توان W 35 و زمان s 180 تابش پلاسما در حدود 30%، در توان W 25 و پس از s 120 تابش در محدوده 76 تا 92% و در W 15 و پس از s 60 تابش در محدوده 77 تا 89% اندازه گیری گردید. میزان انتخاب پذیری نمونه غشا اصلاح نشده نیز 90% اندازه گیری گردید. در بین تمامی نمونه های مورد ارزیابی، نمونه اصلاح شده با استفاده از ترکیب پلاسمای 50-50 آرگون و هوا، در W 25 و پس از s 120 تابش با افزایش چشم گیر فلاکس آب نسبت به غشای اولیه به عنوان نمونه بهینه در نظر گرفته شد.