در این تحقیق، تأثیر کاربرد مواد محرک رشد (اسید آمینه، اسید هیومیک، اسید فولویک و عصاره جلبک دریایی) بر عملکرد و کیفیت میوه، محتوای عناصر معدنی برگ و برخی از خصوصیات فیزیکوشیمیایی مهم انگور (Vitis vinifera L.) رقم یاقوتی تحت شرایط آبیاری کامل و تنش خشکی مورد بررسی قرار گرفت. تنش خشکی وزن 20 حبه و عملکرد میوه را به طور قابل توجهی کاهش داد و در ضمن باعث افزایش قابل توجه اسیدیته قابل تتراسیون (TA) و مواد محلول کل ((TSS میوه ها شد. کاربرد مواد محرک رشد خصوصاً عصاره جلبک دریایی موجب افزایش وزن 20 حبه، عملکرد میوه و محتوای TSS و کاهش TA میوه در تاک های در معرض تحت تنش خشکی شد. اگرچه تنش خشکی تأثیر منفی بر محتوای کلروفیل برگ انگور داشت، اثر منفی تنش خشکی بر محتوای کلروفیل تاک های تیمار شده با مواد محرک رشد خصوصاً عصاره جلبک دریایی کمتر بود. علاوه بر این، تنش خشکی باعث افزایش غلظت پرولین، فنل کل و کربوهیدرات های محلول در برگ های انگور شد. کاربرد مواد محرک رشد خصوصاً عصاره جلبک دریایی باعث افزایش بیشتر در میزان پرولین، فنل کل و کربوهیدرات های محلول در تاک های در معرض تنش خشکی شد. تحت شرایط تنش خشکی، غلظت نیتروژن، فسفر و پتاسیم افزایش یافت و غلظت روی و آهن کاهش نشان داد؛ با این حال، تاک های در معرض تنش خشکی که با مواد محرک رشد به ویژه عصاره جلبک دریایی تیمار شدند، مقادیر بالاتری از این عناصر غذایی در مقایسه با تاک های شاهد انباشته کردند. در کل، نتایج مطالعه بیانگر این است که مواد محرک رشد از پتانسیل بالایی در افزایش خصوصیات کمی و کیفی انگور در مناطق خشک برخوردار هستند.
