جزایر شهری مناطقی از سطح زمین را می گویند که نسبت به مناطق همجوار دمای بالاتری دارند که گسترش این پدیده در بعد مکان و زمان متغیر است. با توجه به تغییرات بالا در واحد زمان و پیوستگی و گسترش مکانی این پدیده، سنجش از دور از ابزارهای مناسب برای مطالعه این پدیده می باشد. هدف از این تحقیق مطالعه گسترش جزایر حرارتی در چهار طبقه بندی دمایی شامل شدت خیلی کم، کم، زیاد و خیلی زیاد و پایش آلودگی هوا در کلانشهر اراک در سه ایستگاه محیط زیست، استانداری و شریعتی در فصول بهار، تابستان، پاییز و زمستان بود. جهت دسترسی به هدف فوق، گسترش جزایر حرارتی و آلودگی هوا در سال 1397 و همچنین ارتباط دمای سطح با پوشش سطح با استفاده ازتصاویر ماهواره ای لندست 8 استخراج شاخص های LST و NDVI در کلانشهر اراک استفاده شد. نتایج نشان داد که در فصول مختلف میزان پراکندگی جزایر حرارتی و آلودگی هوا متفاوت می باشد. در فصل بهار و تابستان، بیشترین درصد جزایر حرارتی اطراف معابر و گره های ترافیکی با شدت زیاد بدست آمد. در فصل پاییز، درصد جزایر حرارتی برای اطراف صنایع، فضای سبز و معابر با شدت کم بدست آمد در حالیکه در فصل زمستان، فضای سبز دارای بیشترین تاثیر در تشکیل جزیره حرارتی داشتند. در ایستگاه استانداری (نزدیک فضای سبز)، میزان شاخص های مونواکسید کربن، مونواکسید نیتروژن و ذرات معلق دارای بیشترین مقدار در فصل بهار بوده اند اما در فصل تابستان بیشترین مقدار مربوط به مونو اکسید کربن و ذرات معلق بود. در فصل پاییز، همه آلاینده های هوا (به جز دی اکسید نیتروژن) دارای بیشترین غلظت در این ایستگاه ملاحظه شد در حالیکه در فصل زمستان شاخص های مونو اکسید کربن، دی اکسید نیتروژن، مونو اکسید نیتروژن و اکسیدهای نیتروژن دارای بیشترین غلظت بودند. در ایستگاه پایش محیط زیست (نزدیک صنایع)، اکسیدهای نیتروژن و دی اکسید نیتروژن در دارای بیشترین مقدار در فصل بهار بوده اند در حالی که غلظت آلاینده های دی اکسید نیتروزن، مونو اکسید نیتروژن و اکسیدهای نیتروژن در فصل تابستان بیشترین مقدار بود. در فصل پاییز و زمستان هیچ یک از آلاینده های فوق دارای بیشترین مقدار در این ایستگاه نبودند. در ایستگاه شریعتی (معابر و گره های ترافیکی)، هیچ یک از آلاینده های مورد مطالعه دارای بیشترین مقدار در فصل بهار و تابستان نبودند اما آلاینده دی اکسید نیتروژن دارای بیش
