گندی شاپور را بزرگترین مرکز علمی و مدرسه پزشکی و یکی از بزرگترین بیمارستانهای دنیای کهن بود که در آن برگزیده ترین پزشکان و دانشمندان روزگار، از ملیت های گوناگون، به تحقیق و تدریس و درمان اشتغال داشتند. در این مرکز علمی، پزشکی یونانی با هندی پیوند یافت و با دانش پزشکی پارسی درآمیخت. عواملی گوناگونی در شکل گیری و بالندگی این مرکز علمی-پزشکی تأثیرگذار بودند که می توان به پشتیبانی شاهان ساسانی از علم پزشکی و پزشکان، بسته شدن مدرسه الرها در سال 489م. و کوچ شماری از دانشمندان این مرکز به نصیبین و گندی شاپور. و سرانجام، بسته شدن مدرسه آتن در سال 529م. توسط ژوستی نین و کوچ دانشمندان و فیلسوفان آتنی به ایران اشاره کرد. در این نوشتار تلاش شده با بهره گیری از منابع تاریخی و جغرافیایی و شیوه توصیفی- تحلیلی، به بررسی چگونگی حمایت شاهان ساسانی از گسترش علوم، بسته شدن مدارس ادسا و تاثیر آنها در رشد و بالندگی دانشگاه گندی شاپور پرداخته شود..
