سنبلک از تنوع ژنتیکی بسیار بالایی برخوردار است و چندین گونه آن در ایران در دسترس می باشد. این تنوع ژنتیکی بالا از طریق موتاسیون های طبیعی و انتخاب های صورت گرفته توسط انسان در طبیعت حاصل شده است. سنبلک در مناطق مدیترانه ای می روید و در ایران نیز 7 گونه از آن یافت می شود. مطالعه 9 جمعیت سنبلک جمع آوری شده از نقاط مختلف ایران و تفاوت های آنها از نظر خصوصیت های مورفولوژیکی و پاسخ به پیش رسی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که جمعیت گلپایگان 3 بزرگترین سایز پیاز و بلندترین سایز برگ را دارد. بیشترین درصد گلدهی ( 75 درصد) بعد از پیش رسی نیز در جمعیت گلپایگان 3 مشاهده شد. کمترین سایز پیاز متعلق به جمعیت طامه بود که هیچ گلدهی بعداز پیش رسی در آن مشاهده نشد. تنوع موجود در جمعیت های جمع آوری شده نشان می دهد که احتمالا نیاز سرمایی هر یک از آنها با توجه به شرایط بسیار متفاوت است. با توجه به تنوع مشاهده شده با انجام کارهای اصلاحی می توان در کوتاهترین زمان از جمعیت گلپایگان 3 در فضای سبز شهری به عنوان یک گل پیازی زمستانه استفاده نمود.
