خشکی یکی از مهمترین عوامل محیطی محدودکننده کشت گیاهان چوبی می باشد. ایران جزء مناطق خشک و نیمه خشک محسوب می شود که کمبود آب، کاشت درختان و درختچه های زینتی را در آن محدود می سازد. به همین منظور، اثر محلول پاشی برگی اسید سالیسیلیک و یا اسپرمیدین (صفر، 100، 500 و 1000 میکرومولار) بر کاهش صدمات ناشی از تنش خشکی (عدم آبیاری) بر نهال های یک ساله توت آمریکایی به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات باغبانی دانشگاه تهران در سال 1392 مورد ارزیابی قرار گرفت. ابتدا نهال ها توسط تنظیم کننده های رشد در دو روز متوالی، در دو نوبت صبح و عصر محلول پاشی برگی شدند و سپس به مدت 10 روز تحت تنش خشکی به صورت عدم آبیاری قرار گرفتند. نتایج نشان داد که غلظت 100 میکرومولار اسید سالیسیلیک و یا اسپرمیدین به طور معنی داری باعث کاهش نشت یونی و افزایش محتوای پرولین، افزایش فعالیت آنزیم های کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز و همچنین حفظ محتوای کلروفیل و کارایی فتوشیمیایی کلروفیل در گیاهان تحت تنش شدند، اما غلظت های بالا بی تأثیر یا بازدارنده بودند. بنابراین، غلظت های 100 میکرومولار اسید سالیسیلیک یا اسپرمیدین جهت افزایش تحمل به خشکی نهال های جوان، به ویژه در طی فرایند حمل و نقل و انتقال به زمین اصلی توصیه می شوند.
