در باره کمیت و کیفیت علم امام نظریات متفاوتی مطرح است.سه موضع بی کرانگی، کران مندی و سکوت در باره کیفیت علم امام و دو دیدگاه حضوری بودن و ارادی بودن در باره کیفیت آن وجود دارد.در این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی آراء علامه طباطبایی و آیت الله صالحی را در باره علم امام بررسی کرده است.نتیجه آن که از دیدگاه علامه امام دارای علم غیب بی کرانه احاطی نامحدود و از دیدگاه صالحی امام دارای علم غیب کران مند ارادی محدود است.
