هدف این پژوهش بررسی رابطه میان مربی گری مدیریتی، واکنش پذیری فردی و تیمی و یادگیری فردی و تیمی در شرکت لبنیات دایتی شیراز است.مدل پیشنهادی پژوهش با استفاده از ادبیات موجود در زمینه مربی گری مدیریتی، واکنش پذیری فردی و تیمی و یادگیری فردی و تیمی و رابطه بین این متغیرها ارائه گردید. بدین منظور مطالعات صورت گرفته از سالهای گذشته تا به امروز در این رابطه، مورد بررسی قرار گرفت.جامعه آماری در پژوهش حاضر کارکنان شرکت لبنیات دایتی شیراز به تعداد 417 نفر می باشد. در این پژوهش به منظور تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران در حالت جامعه محدود استفاده شده است. بر اساس جدول مورگان 200 نفر به عنوان نمونه آماری درنظرگرفته شدند. در این پژوهش،از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شده است. در این پژوهش بر مبنای ادبیات و مبانی نظری پژوهش،از پرسشنامه های پیشین استفاده گردیده است. روش پژوهش حاضر توصیفی- پیمایشی و از نوع همبستگی می باشد.به منظور سنجش روایی پرسشنامه از روایی محتوا و روایی صوری و برای روایی سازه از مدل اندازه گیری استفاده شد. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ محاسبه گردید که مقدار آن برای کل پرسشنامه 91/0 به دست آمد. برای تحلیل داده های پرسشنامه و آزمون فرضیه ها از نرم افزارهای SPSS 23 و PLS2 استفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که مربی گری مدیریتی بر یادگیری فردی و همچنین واکنش پذیری فردی و تیمی تأثیر مثبت و معنادار دارد در حالی که بر یادگیری تیمی تأثیر معناداری ندارد.
