پژوهش حاضر با هدف مقایسه هوش حرکتی_جسمانی، اضطراب و تبحر حرکتی در دختران نوجوان با مادر شاغل و خانه دار انجام شد. روش پژوهش حاضر در زمره پژوهش‌های علی مقایسه‌ای (پس رویدادی) قرار داشته و جامعه آماری آن شامل کلیه دختران نوجوان 12-14 سال شهر اراک بود. با توجه به ماهیت و حجم جامعه آماری نمونه به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انجام شد. با توجه به گستردگی جامعه آماری از بین مدارس شهر اراک تعداد 23 دانش‌آموز دارای مادر شاغل و 23 دانش‌آموز دارای مادر خانه‌دار انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب کتل، آزمون تبحر حرکتی و پرسشنامه هوش حرکتی-جسمانی بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس استفاده شد. یافته‌ها نشان دادند که در مولفه‌های توانایی ادراکی، ارتباط غیر کلامی،یادگیری و تجربه مهارتها، آمادگی جسمانی میانگبن نمرات دختران نوجوان با مادر شاغل، بالاتر از دختران نوجوان با مادر خانه دار بود و لذا در بین دو گروه تفاوت معنادار مشاهده می‌گردد. همینطور در متغیر اضطراب میانگبن نمرات دختران نوجوان با مادر شاغل، بالاتر از دختران نوجوان با مادر خانه دار بود و لذا در بین دو گروه تفاوت معنادار وجود دارد. در متغیر تبحر حرکتی نیز در مولفه‌های سرعت دویدن و هماهنگی اندام فوقانی میانگبن نمرات دختران نوجوان با مادر شاغل، بالاتر از دختران نوجوان با مادر خانه دار بود و لذا در بین دو گروه تفاوت معنادار وجود دارد. در سایر مؤلفه‌های متغیر تبحر حرکتی و متغیر هوش حرکتی جسمانی بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد. بنابراین اشتغال مادران در عین اینکه توانایی بهبود برخی مولفه‌های هوش حرکتی-جسمانی و تبحر حرکتی را در در فرزندان داشته اما موجب افزایش اضطراب شده و بر این اساس پیشنهاد می گردد آموزش‌های لازم به مادارن خانه‌دار و شاغل در پیرامون بروز چنین مشکلاتی بمنظور پیشگیری از آنها بعمل آید.
