ادبیات تطبیقی از شاخه های مهم نقد ادبی است که به سنجش آثار، عناصر، انواع، سبک ها، دوره ها، جنبش ها و چهره های ادبی و به طور کلی، مقایسه ی ادبیات در مفهوم کلی آن در دو یا چند فرهنگ و زبان مختلف می پردازد. در این پژوهش دو عنصر برتر داستان، پیرنگ و شخصیت در داستانهای کودکانه که مضمون دینی دارند مورد بررسی قرار گرفت تا میزان و چگونگی استفاده این عناصر در داستانهای مصطفی رحماندوست و عبدالتواب یوسف، مشخص گردد. برای رسیدن به این هدف پژوهشی از روش توصیفی تحلیلی بهره برده شد تا این نتیجه حاصل گردد که هر دو نویسنده در استفاده از عناصر مذکور شبیه یکدیگر عمل نموده اند و تنها تفاوتهای اندکی میان آنان در این زمینه، مشاهده شد.
