در سه دهه اخیر ورود فناوری های مختلف به عرصه کشاورزی منجر به ایجاد تحولات بزرگی همچون انقلاب سبز و گذر از کشاورزی سنتی به کشاورزی اقتصادی گردید. در این دوره افزایش چشم گیری در کیفیت و کمیت محصولات کشاورزی صورت گرفته است. بنابراین، علیرغم گذشت سالها از وقوع انقلاب سبز، همچنان مشکل عدم تناسب رشد تولیدات کشاورزی و جمعیت جهان وجود دارد که این موضوع لزوم توسعه و به کارگیری فناوری های نوین در بخش کشاورزی در جهت توسعه پایدار و افزایش تولیدات کشاورزی را دو چندان میکند. در این بین فناوری نانو به عنوان یک فناوری بین رشته ای و پیشتاز در کنار فناوری زیستی توانایی خود را در رفع مشکلات و کمبودها در بسیاری از عرصه های علمی و صنعتی، به خصوص در علوم کشاورزی و صنایع وابسته به آن به اثبات رسانده است. به دلیل این توانمندی ها امروزه کمتر عرصه ای را میتوان یافت که فناوری نانو، با قابلیت ها و توانمندی های منحصر به فرد، خود را به آن تحمیل نکرده باشد. به طور کلی فناوری نانو، دستکاری مواد در سطوح اتمی و مولکولی است که به سرعت در عرصه های مختلف کشاورزی، فناوری زیستی، صنایع، پزشکی و فناوری اطلاعات کاربرد وسیع داشته تا سیستم های غذایی و کشاورزی را تغییر دهد. در این اختراع به جای روش های شیمیایی که هم برای انسان و هم محیط زیست خطرناک هستند و همچنین روش های بیولوژیکی پر زحمت، از عصاره مواد گیاهی برای سنتز سبز نانو ذرات کیتوزان استفاده گردیده است.
