ریپین در این مقاله، نظام جناسسازی را در قرآن بررسی می کند. او ابتدا کلیاتی درباره جناسسازی مطرح می کند. او بر این باور است که جناس ها پل میان قافیه و استعاره محسوب میشود و جناس از ترکیب صوت با معناحاصل می اید. سپس،ریپین این دو پرسش را مطرح می کند که آیا جناس ها در برساختن گفتمان قرآنی کارآمد عمل می کنند و جناس ها چه کاری را برای خواننده انجام می دهند؟ آنگاه، ریپین تلاش می کند با بررسی چندین نمونه جناس قرآنی به این دو پرسش پاسخ دهد. در مجموع، ریپین نتیجه میگیرد که جناس در قرآن تا به حد زیاد به به قرائت خواننده از متن قرآنی بستگی دارد. کاربرد واژگان بخشی از معنای انتقال یافته است و پیام قرآنی بواسطه واژگان به کار رفته، دو چندان پر رنگ می شوند. شک نیست که این امر مستلزم این حقیقت است که واژگان معانی را فقط از رهگذر بافت انتقال می دهند.
