نانوالیاف با درصد تخلخل بالا و خواص فیزیکی- مکانیکی مناسب در مهندسی پزشکی و بافت استفاده روز افزونی یافته است. این دسته از مواد با قابلیت کامپوزیت شدن می توانند در سامانه های رهایش دارو نیز مورد استفاده قرار گیرند. یکی از کاربردهای نانوالیاف کامپوزیتی استفاده از آن ها در زخم پوش است. در این پایان نامه نانو کامپوزیت نانوالیاف بر پایه پلی وینیل الکل و نانو لوله کربنی چند دیواره تولید شد. از روش الکتروریسی تر و حلال آب برای تولید نانوالیاف استفاده شد. تغییرات عوامل موثر بر کارکرد دستگاه الکتروریسی (تغییر ولتاژ و فاصله نازل تا جمع کننده) و همچنین غلظت پلیمر زمینه و درصد وزنی بارگزاری نانو لوله کربنی بر قطر و توزیع قطر نانو الیاف تولیدی بررسی شد. از طراحی آزمایش (روش پاسخ سطح) برای تعیین سطوح متغیرها در هر آزمایش استفاده شد. نرخ تغذیه در تمامی آزمایشها ثابت در نظر گرفته شده و چهار عامل (تغییر ولتاژ، فاصله، درصد وزنی پلی وینیل الکل و درصد وزنی نانو لوله کربنی) در 4 سطح مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، بطور کلی، افزایش ولتاژ، فاصله و درصد نانو لوله کربنی، قطر الیاف تولیدی را کاهش داده و افزایش غلظت زمینه پلیمری موجب افزایش قطر الیاف تولیدی می شود. نانو کامپوزیت نانو الیاف تولیدی با استفاده از آزمون های انتقال فوریه مادون قرمز، پراش اشعه ایکس، میکروسکوپ الکترونی روبشی، میکروسکوپ الکترونی عبوری و کشش مکانیکی مشخصه یابی شدند. رهایش داروی گیاهی (عصاره نانو امولسیون شده آویشن) به عنوان داروی مدل از نانو الیاف تولیدی بررسی شد. نتایج نشان داد افزودن تنها 1 درصد نانو لوله کربنی می تواند تاثیر قابل توجهی بر کنترل رهایش داروی مدل داشته باشد.
