ایرانیان به دلیل دارا بودن پیشینه قوی در علوم مختلف از جمله پزشکی از دوران باستان، نقش بسزایی در پیشرفت تمدن اسلامی ایفا نمودند و به این دلیل همواره مورد توجه حاکمان و خلفای اسلامی قرار داشتند. به ویژه در دوره اول خلافت عباسیان دربارخلافت، محفل پزشکان و دانشمندان ایرانی بوده است. پزشکان ایرانی از همان ابتدا به دلیل توانمندی و تبحر در رشته خویش و تشخیص بیماری ها و نیاز مبرم خلفا برای درمان بیماری ها و اهمیت علم پزشکی از یک سو و به سبب تالیفات وترجمه هایی که از خود برجای گذاشتند از سوی دیگر، مورد توجه ومقرب خلفای عباسی قرار گرفتند و توانستند در عرصه های سیاسی واداری نقش آفرینی کنند و به صورت مستقیم و غیر مستقیم در نهاد های رسمی و غیررسمی خلافت عباسی مداخله کرده و تاثیر گذار باشند. سوال اصلی این پژوهش عبارت است از: نقش وجایگاه پزشکان ایرانی درعصراول خلافت عباسی به چه صورت بوده است؟ در پاسخ به سوال فوق فرضیه زیر مطرح می شود: با در نظر داشتن نقش و اهمیت جایگاه علم در در نزد خلفای عصر اول عباسی، می توان گفت علم پزشکی در این دوره رونق گرفت و پزشکان ایرانی مورد توجه و حمایت خلفا قرار گرفتند. در این شکوفایی علاوه بر تبحر پزشکان ایرانی پیش زمینه های تاریخی علم پزشکی در ایران باستان بسیار موثر واقع شد. در این پژوهش برآنیم تا با استفاده از روش گردآوری منابع به شیوه کتابخانه ای به نقش وجایگاه پزشکان ایرانی و دلایل ورود پزشکان به دربار خلفای عباسی در عصر اول بپردازیم وبا رویکردی توصیفی وتحلیلی نشان دهیم که در آن دوره زمانی پزشکان ایرانی چه تاثیراتی در شکوفایی علم پزشکی در تمدن اسلامی داشته اند.
