عباس صارمی

هدف: دیابت و مورفین از عوامل خطر اصلی بیماریهای قلبی عروقی هستند که منجر به اختلال در عملکرد اندوتلیال و رگزایی معیوب میشوند. در این مطالعه، تاثیر هشت هفته تمرین استقامتی بر سطوح پروتئین ( در بافت قلب موشهای صحرایی نر ویستار دیابتی ES( و اندوستاتین ) VEGFفاکتور رشد اندوتلیال عروقی ) همراه با سندروم ترک مورفین مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به 8 گروه 4 صورت تصادفی به (، دیابت D.ET(، دیابت+تمرین استقامتی ) D.M(، دیابت مورفین ) Dتایی شامل: کنترل دیابت ) (، تقسیم شدند. سپس القای دیابت و مورفین انجام شد. گروههای تمرین D.M.ETمورفین+تمرین استقامتی ) هفته برنامه تمرین استقامتی اجرا نمودند. در پایان مطالعه همه موشهای صحرایی قربانی شدند و بافت 8 بهروش الایزا اندازهگیری شدند. دادهها با استفاده از آزمون ES و VEGF قلبی آنها جدا شد. سطوح پروتئین مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. p≥0/05 آنوای یکطرفه در سطح معنیداری نتایج: ما دریافتیم در موش بهترتیب و بهطور معنیدار کمتر و ES و VEGFهای دیابتی و مورفینی سطح در گروههای ES و VEGF (. همچنین فعالیت استقامتی با بهبود مقادیر p≥0/05بیشتر از سایر گروهها است ) .)p≥0/05 همراه است ) D.M.ET و D.ET نتیجهگیری: مطالعه ما نشان میدهد که مورفین و دیابت سطوح VEGF و ES را برهم میزند و از طرف دیگر بهنظر میرسد تمرینات استقامتی بر روند رگزایی بافت قلب در موشهای دیابتی و مبتلا به سندرم ترک مورفین اثر محافظتی دارد