عباس صارمی

دیابت قندی کارکرد تولید مثلی مردان را در سطوح مختلف از جمله کنترل اندوکراینی اسپرماتوژنز تحت تاثیر قرار می دهد. ﻫﺪف مطالعه ﺣﺎﺿﺮ ارزیابی اثر تمرین ورزشی بر پارامترهای باروری و سطح سرمی لپتین در موش‎های نر دیابتی بود. 30 ﺳﺮ موش نر ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ در سه ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل سالم، کنترل دیابتی و دیابتی ﺗﻤﺮﯾﻦ تقسیم شدند (هر گروه 10 سر). به منظور دیابتی کردن موش ها از یک مرحله تزریق درون صفاقی 55 میلی گرم/کیلوگرم استرپتوزوتوسین اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﯾﺪ. یک ﻫﻔﺘﻪ بعد از ﺗﺰرﯾﻖ استرپتوزوتوسین، برنامه ﺗﻤﺮﯾﻦ اﺳﺘﻘﺎﻣﺘﯽ ﺑﺎ ﺷﺪت ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺑﻪ ﻣﺪت 8 ﻫﻔﺘﻪ اجرا ﮔردید و 48 ﺳﺎﻋﺖ ﭘﺲ از آﺧﺮﯾﻦ ﺟﻠﺴﮥ ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﺗﺸﺮﯾﺢ، اپیدیم چپ جهت بررسی پارامترهای اسپرم و سرم خون موش‎ها جهت بررسی هورمونی جمع آوری شدند. داده‎ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ ﯾﮏ ﻃﺮﻓﻪ و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0 بررسی شدند. تمام پارامترهای اسپرمی (تعداد، تحرک پذیری، مورفولوژی و قابلیت حیات) به طور معنی دار در موش های دیابتی کاهش یافت (05/0P<)، البته داده ها نشان داد تمام پارامترهای اسپرمی در گروه تمرین دیابتی در مقایسه با گروه کنترل دیابتی به طور معنی دار افزایش می یابد (05/0P<). همچنین داده ها نشان داد هورمون لپتین در گروه تمرین دیابتی در مقایسه با گروه کنترل دیابتی به طور معنی دار افزایش می یابد (05/0P<). در یک مدل تجربی تمرین ورزشی می تواند اثرات مخرب دیابت قندی بر پارامترهای اسپرمی و هورمون لپتین را تقلیل دهد.