عباس صالحی کیا

اهداف: ﻫﺪف از ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ، ﺑﺮرﺳﯽ اثر 8 هفته تمرین استقامتی بر سطوح سرمی پروتئین–D سورفکتانت (SPD) موش‎های صحرایی پس از القاء دیابت توسط استرپتوزوتوسین- نیکوتین آمید بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 48 ﺳﺮ موش صحرایی از ﻧﮋاد وﯾﺴﺘﺎر ﺑﺎ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ وزن 48±200 ﮔﺮم ﺑﻪﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ در چهار ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل سالم، کنترل دیابتی، سالم تمرین استقامتی و دیابتی ﺗﻤﺮﯾﻦ استقامتی ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﺟﻬﺖ اﻟﻘﺎی دﯾﺎﺑﺖ، از روش ﺗﺰرﯾﻖ درون ﺻﻔﺎﻗﯽ mg/kg 120 ﻣﺤﻠﻮل نیکوتین آمید به همراه mg/kg 65 ﻣﺤﻠﻮل STZ اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﯾﺪ. ﭘﺮوﺗﮑﻞ ﺗﻤﺮﯾﻦ اﺳﺘﻘﺎﻣﺘﯽ ﺑﺎ ﺷﺪت ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺑﻪ ﻣﺪت 8 ﻫﻔﺘﻪ اﻧﺠﺎم ﮔردید و 24 ﺳﺎﻋﺖ ﭘﺲ از آﺧﺮﯾﻦ ﺟﻠﺴﮥ ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﺗﺸﺮﯾﺢ و سرم خون موش‎های صحرایی جهت بررسی جمع آوری شدند. داده‎ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ ﯾﮏ ﻃﺮﻓﻪ (one-way ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0 بررسی شدند. یافته ها: تمرین استقامتی موجب کاهش معنا‎دار قند خون گروه تمرین استقامتی دیابتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (000/0=P). سطوح SPD در گروه کنترل دیابتی نسبت به کنترل سالم کاهش معناداری (001/0=P) و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) افزایش معناداری (000/0=P) یافت. 8 هفته تمرین استقامتی موجب افزایش معنادار درSPD (041/0P=) در گروه تمرین استقامتی دیابتی نسبت به گروه کننترل دیابتی شد. همچنین تمرین موجب کاهش معنادار شاخص مقاومت به انسولین (000/0=P) و انسولین (029/0=P) در گروه تمرین استقامتی دیابتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد. نتیجه گیری: به نظر می‎رسد تمرین استقامتی از طریق افزایش سطوح سرمSPD موجب بهبود شاخص مقاومت به انسولین در موش‎های دیابتی نوع 2 می‎شود.