تورج سپهوند

چکیده اعتیاد یک اختلال ویرانگر و عودکننده‌ی مزمن است. هدف مطالعه حاضر مقایسه دشواری تنظیم هیجان، انعطاف پذیری شناختی، امیدواری در مراحل تغییر درمانی مبتلایان به مصرف مواد بود. این پژوهش در قالب طرح علی مقایسه‌ای انجام شد. جامعه آماری پژوهش کلیه مددجویان مرد مبتلا به اعتیاد در زندانهای استان مرکزی در سال 1402 بود که تعداد 128 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و مقیاس انعطاف-پذیری شناختی (CFI)، پرسشنامۀ دشواری‌های تنظیم هیجان (DERS)، پرسشنامه امیدواری و پرسشنامۀ مراحل تغییر (URCIA) در مورد آنها اجرا گردید. سپس داده‌های به‌دست آمده با استفاده از نرم افزار Spss26 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که بین انعطاف‌پذیری شناختی در مراحل تغییر درمانی بیماران مبتلا به مصرف مواد تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین آزمون‌های تعقیبی نشان داد که انعطاف پذیری افراد در در مرحله قصد و عمل نسبت به مرحله پیش قصد به طور معناداری بیشتر بود. بر این اساس می‌توان گفت افرادی که در مرحله عمل قرار دارند، دارای نمرات انعطاف‌پذیری شناختی بالاتری هستند. بنابراین با توجه به گسترش روز افزون اعتیاد، لازم است با آموزش مهارت‌ انعطاف پذیری شناختی به افراد در مراحل تغییر درمانی آنها، تغییرات مثبتی ایجاد کرد.