سیروس منصوری

پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت کیفیت آموزش‌های مجازی سازمانی در دوره کرونا در شرکت توزیع نیروی برق استان مرکزی صورت گرفت. طرح پژوهش کمی و روش پژوهش نیز توصیفی- پیمایشی بود. جامعه‌آماری پژوهش کلیه کارکنان شرکت توزیع برق استان مرکزی است که بر اساس برآوردها 1170 نفر بوده است. روش نمونه‌گیری پژوهش به صورت تصادفی بود. با این حال از آنجایی که پرسشنامه‌ها به صورت الکترونیکی تهیه و در اختیار آزمودنی‌ها قرار گرفته است از قواعد مرسوم نمونه گیری تصادفی استفاده نشده است. از بین جامعه آماری 225 از کارکنان به پرسشنامه‌ها پاسخ دادند که 216 پرسشنامه به دلیل کامل بودن مورد تحلیل قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه محقق ساخته بود و پرسشنامه شامل ۴ بعد هدف ، محتوا، راهبردهای یاددهی- یادگیری و ارزشیابی است، داده‌ها با آزمون تی تک نمونه‌ای و با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها نشان داد که از نظر کارکنان شرکت توزیع برق استان مرکزی، آموزش‌های مجازی دارای اثربخشی کافی نبوده است. در واقع؛ آموزش‌های مجازی به اندازه کافی نتوانسته بود در دستیابی به اهداف آموزشی، محتوای ارائه شده، راهبردهای یاددهی- یادگیری و ارزشیابی موفق باشد. با توجه به یافته های پژوهش، به نظر می‌رسد که مدیران سازمان‌های خدماتی از جمله شرکت توزیع برق باید در حد امکان از آموزش‌های حضوری یا آموزش‌های ترکیبی در آموزش‌های سازمانی استفاده کنند.