پیش زمینه و هدف: هالوکس والگوس یکی از شایعترین دفورمیتی های پا است که شیوع آن در سنین 16 تا 65 سال حدود 23 درصد گزارش شده است. این دفورمیتی باعث انحراف خارجی نخستین انگشت پا و نیمه دررفتگی پیشرونده مفصل متاتارسوفالانژیال اول می شود. این عارضه میتواند با استئوآرتریت مفصل همراه باشد و موجب اختلال در عملکرد فیزیکی کاهش سلامت عمومی و افت کیفیت زندگی شود. هدف پژوهش حاضر بررسی سیستماتیک تاثیر تکنیکهای غیرجراحی با تمرکز بر کینزیوتیپ و تمرینات اصلاحی در مدیریت هالوکس والگوس است.
