این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر اضطراب و معنای زندگی زنان متقاضی طلاق شهر تهران انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان متاهل متقاضی طلاق مراجعه کننده به مرکز مداخله در بحران سازمان بهزیستی شهر تهران در سال 1398 و روش نمونه گیری از نوع در دسترس بود که 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب بک و همکاران (2017، Beck) و پرسشنامه معنای زندگی استکر (Stecr, 2010) بود. گروه آزمایش 8 جلسه ی 90 دقیقه ای در جلسات شفقت درمانی شرکت کردند و گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. در نهایت داده ها با روش آمار توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس چندمتغیری و تک متغیری) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که در هر دو متغیر اضطراب و معنای زندگی تفاوت معناداری بین میانگین نمرات زنان متقاضی طلاق در مرحله پس آزمون در دو گروه آزمایش و گواه وجود داشت. در نتیجه استفاده از این طرح درمانی میتواند به کاهش اضطراب و افزایش معنای زندگی زنان متقاضی طلاق کمک نماید.
